ببينيد قرآن يک گروه اجتماعي مسلمان را چگونه تصوير مي کند(درست از همهء ابعاد،مو به مو و جزء به جزء،عليه جامعه يا گروه مسلمان کنوني):«.و کساني که دعوت خداوندشان را پاسخ گفتند و نماز به پا داشتند و کار جامعه شان،ميان شان بر شُور است و از آنچه آنان را ارزاني داشته ايم،انفاق مي کنند و کساني که چون قرباني و ستمي شدند،خود انتقام مي گيرند و عکس العمل يک بدي،بدي اي همانند و هم اندازهء آن است.و بر کساني که پس از ستمي که ديده اند انتقام کشند هيچ باکي نيست».(شوري:41-38 )
[نفق به معني حفره و شکاف است،و انفاق،عملي است که اين حفره را پر مي سازد و در حقيقت،انفاق هدفش از ميان بردن فاصلهء طبقاتي و تضادّ اقتصادي جامعه است و درست بر خلاف معني سطحي و عاميانه اي که امروز از آن مي فهمند و عملاً موجب تحکيم بيشتر نفق اقتصادي و طبقاتي است!]
ويل دورانت،نويسندهء تاريخ تمدّن معروف،دربارهء شيوهء اخلاقي و جهت دعوت قرآن سخني مي گويد که نشان مي دهد آقاي ژنرال سوستل از چه رنج مي برد و چگونه ديني را براي جامعهء افريقائي آرزو مي کند.ويل دورانت مي گويد:
اين آيهء قرآن«.هرکه به شما کرد،شما نيز به همان گونه که بر شما کرده است بر او کنيد»!(بقره:194)،در مقايسه با آيهء انجيل که:«اگر بر نيمرخ چپت سيلي زدند،نيمرخ راستت را پيش آر و اگر عبايت را خواستند،ردايت را نيز ببخش»،روشن مي کند که قرآن يک «اخلاق مردانه» را تعليم مي کند و انجيل«اخلاق نه»را!
آري،تحصيلکردهء حق طلب!که از جمود و انحطاط جامعه ات رنج مي بري و قرآن را اينچنين که در دست اين مؤمنين هست تلقّي مي کني!انسان بصير،کسي است که مسائل را سطحي نمي نگرد؛قرآن را چگونه و کجا شناخته اي؟قرآني که تو مي شناسي و مي بيني،آن شيء مقدّسي است که امروز در دست جهل و فريب،ابزار استخاره و تيمُّن و تبرُّک شده است،آنچنان که ديروز نيز بر نيزهء زور و ظلم،ابزار تزوير شده بود،آنچنان که پيش از آن نيز،جمع آوري اش براي قاتل ابوذر،وجههء تقدّس ديني و تقرّب به مؤمنين شد!قرآن را عوامانه – يعني درست مثل عوامي که بدان معتقدند – نبايد اينچنين شناخت،آن را همچون يک کتاب بايد گشود و خواند و انديشيد و اثر آن را در تاريخ بررسي کرد،نقش آن را در برابر هجوم فکري و فرهنگي و سياسي استعمار در آسيا و افريقاي دو قرن اخير تحقيق نمود و آنگاه شناخت و ديد که کتاب انديشه و آزادي و عدالت و قدرت است.
. پايان .
درباره این سایت